ΖΥΓΟΥΡΗ ΣΤΕΛΛΑ - ΣΟΦΙΑ

 Η ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΥΘΕΙΟ

  Η Στέλλα- Σοφία Ζυγούρη γεννήθηκε  και ζει  στο Γύθειο Λακωνίας. Εχει σπουδάσει Τουριστικές Επιχειρήσεις   - σπουδές απαραίτητες  για την οικογενειακή επιχείρηση  (η οικογένεια διατηρεί  το  ξενοδοχείο « ΜΙΛΤΟΝ»).
 Η μεγάλη της όμως αγάπη  είναι η ποίηση..
Εχει  γράψει εννέα ποιητικές  συλλογές (είναι σχεδόν έτοιμη και η δέκατη).
Δεν έχει ακόμα κάνει επίσημη έκδοση -σκέφτεται να κάνει μια συγκεντρωτική όταν παρουσιάσει και την δέκατη.
Τις συλλογές μέχρι τώρα τις ετοιμάζει  μόνη της  και τις χαρίζει  σε μια όμορφη εκδήλωση παρουσίασης στους φίλους που την  τιμούν με την παρουσία τους.
Ανήκει (από τα ιδρυτικά μελη) στον νεοσυσταθέντα σύλλογο Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας «Χείλων ο Λακεδαιμόνιος». 

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΙΑΤΡΙΣΣΑ

Κυρά των ουρανών, Βασίλισσα στα νέφη,

το φως Σου αναζητώ, την ιερή Σου σκέπη

Φαντάζεις στα ψηλά Βασίλισσα του κόσμου,

προσεύχεται η ψυχή, το βάλσαμό Σου δος μου.

... Με δέος η ψυχή θυμίαμα που καίει,

Εσένα εκλιπαρεί κάθε καημό Σου λέει.

Απλώνεις στοργικά το Άγιο Σου το χέρι,

γιατρεύεις που πονά, παρηγορείς που κλαίει.

Στη πιο ψηλή κορυφή, φαντάζεις στα ουράνια,

ανοίγεται η ψυχή, γεμίζει από τα Άγια.

Προστάτισσα Εσύ και Γιάτρισσα γλυκιά μου,

ύμνους και ευχαριστώ Σου ψάλλει η καρδιά μου.

Στους δρόμους που περπάτησα"

(Στέλλα Ζυγούρη 2005)

ΣΤΕΛΛΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΖΥΓΟΥΡΗ

ΑΝΘΟΣ ΨΥΧΗΣ
Η ΝΕΑ/4Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΖΥΓΟΥΡΗ,
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, ΤΡΙΤΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017
ΩΡΑ 7.30 /10.00 ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΦΕ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟΥ ΣΤΟ ΓΥΘΕΙΟ
ΣΤΕΛΛΑ ΣΟΦΙΑ ΝΙΚ. ΖΥΓΟΥΡΗ (ιδρυτ. μελ Ε.Π.Δ.Λ. μελος ΠΕΛ και ΕΠΟΚ)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ

" ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ "

(Β' Βραβείο του 6ου Παγκοσμίου Λογοτεχνικού Διαγωνιισμού του ΕΠΟΚ

( Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδας ) -

~~~~~~~~~~~~~

 Ο πόθος για τη λευτεριά το πιο μεγάλο όπλο
Κανείς δεν το κατέβαλε χωρίς τιτάνιο κόπο!
Είναι το δίκιο το ύψιστο, που ο Θεός βοηθάει,
κι αν ηττηθεί στους αριθμούς,
στην Ιστορία, στην ψυχή πάντα αυτό νικάει!

~~~~
Οι ιδέες ποτέ δεν σβήνουνε σαν βαπτιστούν στο αίμα
ηρώων και πολεμιστών που λευτεριά ζητάνε..

Λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος.

Αστέρι της Μάνης λαμπερό στης Κύπρου τον Αγώνα.

Στη μάχη της ΕΛΔΥΚ άφησε την ύστερη πνοή του,

ως ήρωας στα χώματα της ματωμένης Κύπρου.!

«Δεν θα υποχωρήσουμε, τα τανκς κι ας μας πατήσουν»

ενθάρρυνε το λόχο του, βροντώδης η φωνή του!

Απέρριψε μετάθεση, Έλληνας αντρειωμένος.

Άφησε τα κορίτσια του για χάρη των «παιδιών του».

Ρίψασπις δεν έγινε, πιστός εις το καθήκον.

Ελλάδα ποτισμένος όπως την ονειρεύτηκε,

στη λεύτερη ατίθαση ομορφιά της,

κείνη του «ταν ή επί τας»!

αυτό σημαίνει Λάκωνας, περήφανος Μανιάτης!.

~~~~~~~~~

Φωτιά κι ατσάλι! Θάνατος!

Πόλεμος! φρικτή η ώρα, πικρό το βόλι φονικό κόβει ζωή και νιότη…

Παράδειγμα αυταπάρνησης λαμπρό,

με γράμματα ολόχρυσα χαράζει η Ιστορία.

πυξίδα στη Σημερινή, αδιάφορη την οκνηρή, πορεία..

Αθάνατοι όλοι οι ήρωες! ζουν μέσ’ την καρδιά μας.

Στεφάνι δόξας και τιμής το δάκρυ της συγκίνησης

που λάμπει στη ματιά μας..!

 

(Στέλλα Σοφία Νικ. Ζυγούρη)

Για το Μανιάτικο Μοιρολόι

(Στους Δρομους που περπατησα)

Ο θάνατος που τρόμο προκαλεί, ποτέ δεν τραγουδιέται.

Μόνο στη ΜΑΝΗ την αλύγιστη υμνήθηκε με δέος..

Θρήνοι λεβέντικης ψυχής είναι τα μοιρολόγια..

Το δάκρυ στίχος γίνεται, και ο πόνος της στολίδι του (νεκρού)

για να διαβεί περήφανα, την Πύλη του Άλλου Κόσμου..

Να μάθει και ο Χάροντας τι θησαυρό επήρε..

Στήριγμα που εχάθηκε, αστέρι που εσβήσθη

ήλιος λαμπρός που έδυσε, ρόδο που εμαράνθη..

Κανόνι που εσίγησε, πύργος που ερημώθη..

Πόνος οξύς ρέει καυτός, αντί για δάκρυα λέξεις..!

Κι ο δεκαπεντασύλλαβος συνάδει με τη θλίψη

υψώνουνε την λεβεντιά, στον ουρανό και στ’ άστρα

και με την πίστη του Θεού εις την Αθανασία..!

Αβάσταχτος είναι καημός, πίκρα που καίει τα χείλη..

Άτι υπερήφανο η καρδιά, λάμπει η ψυχή στα μάτια..

Το μοιρολόι νηνεμεί του χωρισμού τον πόνο …!

(Stella-sofia Zygouri)

Στον Λατρεμένο μου ΠΑΤΕΡΑ!!

Αγάπη μου μυριάκριβη, φτεράκι της ψυχής μου,
έφυγες τόσο απρόσμενα κλέφτη της λογικής μου..
Κλειδί του Παραδείσου και ήλιε των ματιών μου,
  το «τέλος» από την νιότη μου.. κι «αρχή» των γηρατειών μου..
Τα λόγια ήσουν στα χείλη μου, ο χτύπος στην καρδιά μου,
οι σκέψεις απ' τη μέρα μου, στα όνειρα η χαρά μου..
δεν είμαι στην αγκάλη σου.. χάδια δεν σου γυρεύω..
όμως σε κάθε ανάσα μου  

ΠΑΤΕΡΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ..!!!

 (Stella-sofia Zygouri)

"Θαλάσσινο μπουκέτο το νησάκι,

η Κρανάη.

Το εκκλησάκι Άγιος Πέτρος αγρυπνά,

και μας φυλάει..

Ο φάρος αγναντεύει, κλείνει στα πλοία

μάτι.

Στα πεύκα κρύβεται αιώνια μιαν

επική αγάπη..

Εικόνα όμορφη η πρωινή,

σαν ζωγραφιά"..!

(Stella-sofia Zygouri)

Γυαλί η θάλασσα, αντιφεγγίζει ο ήλιος.

Μια βάρκα μόνη της, κι ο γλάρος μόνος φίλος..

Καθάριος ο ορίζοντας μπροστά μας, και το "ναυάγιο" στο Βαλτάκι καρτ ποστάλ..

Λευκό περιστεράκι η «Παναγίτσα» , το ξωκκλήσι ¨Ζωοδόχος Πηγή»,

κουρνιάζει η σκέψη μου στην αγκαλιά Της…

Ουράνια εικόνα πάνω στη γη..

Θαλάσσινο μπουκέτο το νησάκι, η Κρανάη.

Το εκκλησάκι Άγιος Πέτρος αγρυπνά,

και μας φυλάει..

Ο φάρος αγναντεύει, κλείνει στα πλοία μάτι.

Στα πεύκα κρύβεται αιώνια μιαν επική αγάπη..

Εικόνα όμορφη η πρωινή, σαν ζωγραφιά..

Κυλάει ο δρόμος μας, καθώς και η ζωή μας.

Γύρω μας πράσινο και γκρι, σκληρή η πέτρα.

Λουλούδια κόκκινα και μωβ, γλυκό το άσπρο.

Και ο Ταΰγετος μπροστά με τη μικρή χιονένια μπέρτα..!

(Stella-sofia Zygouri, απο την ποιητική συλλογή " Στους Δρόμους που περπάτησα..... .")

29- ΜΑΪΟΥ - 1453 "Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ"

Το όραμα ξυπνάει την ελπίδα η πίστη την κρατάει ζωντανή,

δεν έσβησε η «μακρινή Πατρίδα» μεσ’ στη συνείδηση και

την καρδιά μας ζει.

Μαρμάρωσε ο Βασιλιάς Παλαιολόγος

μια σπίθα στην καρδιά του ξαγρυπνά,

μια λέξη απ’ Αρχαγγέλου στόμα τα δάκρυα να σκουπίσει

η Παναγιά.

Τότε, ελευθερία θα ψάλλουν τα ουράνια,

Ελευθεριά θα σημαίνει κι η Αγιά- Σοφιά.

Τι λέξη φωτεινή και άγια! Ελευθεριά θα ψάλλουν

τα πουλιά...!

(Στέλλα Σοφία Ζυγούρη 2009)

ΓΥΘΕΙΟ! 

 

Στο απομεσήμερο βγήκε η ψυχή

στα μονοπάτια τα κρυφά να σεργιανίσει.

Να ακούσει λόγια άρρητα,

με μια σταλιά ζωής να ξεδιψάσει...

Ο νιος ο αέρας χάιδευε γοργό το πέρασμά της

η θάλασσα φλυάριζε παιχνίδια στα νερά της.

Σκλάβα, αιώνια λεύτερη, άγρια, γαληνεμένη,

οικεία, αφιλόξενη σαν είν’ ανταριασμένη.

Αμφίθυμη...

Πόσο ψυχή της μοιάζεις! 

(ΣΤΕΛΛΑ ΣΟΦΙΑ ΝΙΚ. ΖΥΓΟΥΡΗ2015, Γύθειο, "ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ" )

Το ποίημα του μήνα Νοεμβρίου 2016 με τίτλο ”ΤΑΞΙΔΙ” της ποιήτριας Στέλλας Σοφίας Ζυγούρη όπως ψηφίστηκε για το ηλεκτρονικό περιοδικό POETA.
ΤΑΞΙΔΙ ποιητ.συλ. «Ταξίδι στο Φως»  

Μεσ’ στις στεγνές τις ώρες της Σιωπής,

μικρή νεράιδα η Έμπνευση,

με παίρνει απ’ το χέρι.

Δροσάτη αύρα το φτερούγισμα ψυχής,

στ΄ άρρητα αρμενίζει η καρδιά,

τα μυστικά τα μέρη..
Τα χείλη βρέχουμε στης Ποίησης «νερό»,

δροσοσταλίδες λαμπυρίζουν στα.. φτερά μας
«Ας μείνουμε λίγο ακόμα» της ζητώ..
Και ας διαρκούσε το όνειρο όσο χτυπά η καρδιά μας.. 

(τιμητική διάκριση από τον 33^ο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

(υπο έκδοση ποιτ.συλ."ανθός ψυχής")

Άγιε Νικόλα θαλασσάρχη μου,

τα πέλαγα ημέρευε ενάντια στο κακό,

και στις ψυχές τις ταραγμένες σκόρπα γαλήνη.

«Λαμπτήρ ο άδυτος» της πίστης, θαυμαστός.

Φιλόστοργος πατέρας των πιστών.

Φάρος και πρότυπο σε όλους η ζωή σου.

Πηγή θαυμάτων, στον κόσμο αγαπητός,

ασκητικός φιλάνθρωπος βίος και διδαχή σου.

Των πονεμένων προστάτης, αρωγός,

και των πενήτων ο αφανής ο ευεργέτης.

6 Δεκέμβρη τιμάται η μνήμη Σου,

και ο λαός, σε Σένα καταφεύγει ως ικέτης!

Ορθοδοξία κι ηθική διέπει το κήρυγμά σου,

φιλάδελφη φύσει η δράση σου και θαυματουργική.

Μύρο ανέβλυζαν τα άγια λείψανά Σου,

στο όνομά Σου αμέτρητοι ανεγέρθησαν ναοί!

Στον παρόντα ταραγμένο δύσκολο καιρό,

κάθε ορμή του πονηρού κατέστειλε Άγιέ μας,

βάλσαμο χάρης θαυματουργό,

πανύμνητε Ιεράρχα, σκόρπισε στις ψυχές μας.

Το άγριο κύμα δάμασε,

κάλμα κάθε τρικυμία.

Για το Γύθειο μας, θαλασσούπολη, πρέσβευε στο Θεό,

χαρίτωνε Άη Νικόλα μου με θεία ευλογία.!

(Στέλλα Σοφία Νικ.Ζυγούρη12/2016)

 

«Στους δρόμους που περπάτησα…» της ποιήτριας Στέλλας – Σοφίας Ζυγούρη,δε χρειάστηκε να γίνω ιχνηλάτης για να ψάξω να βρω πού οδηγούντ’ αχνάρια της και να δω.. ¨ πού το πάει.. ¨ και.. ¨τι θέλει να πει η ποιήτρια..! ¨Ο λόγος της τρυφερός, σαφής, ξεκάθαρος, χωρίς υπονοούμεναβγαίνει αυθόρμητα και εκφράζει όσα αισθάνεται, όπως τα πιστεύει,όσα παρατηρεί, από το μπαλκόνι του μυαλού της.Κάθε ποίημα είναι και ένα λουλούδι ανθισμένο πάνω στη μανιάτικη πέτρα, που έχει το νέκταρ της καρδιάς της, δροσερό, μα και διψασμένο για ζωή, που το πρώτο το προσφέρει στους γονείς, το δεύτερο το αποθέτει με σεβασμό στη μνήμη του πατέρα της, στη συνέχεια με αγάπη το προσφέρει στη μάνα, για να περάσει μετά σε προσφιλή της πρόσωπα και προσωπικότητες, που έγραψαν ιστορία! Ανοίγει τα πατζούρια της καρδιάς της να πάρει αέρα από την ανυπόταχτη Μάνη, κλείνει μέσα της βαθιά, πατρίδα – θρησκεία –οικογένεια!

Θαρρώ ότι σεργιάνισα σε μια πνευματική συστάδα αρχών και αξιών,έχω την αίσθηση ότι ταξίδεψα με ούριο άνεμο στα ανοιχτά του Λακωνικού κόλπου κι αγνάντεψα από εκεί τη ζωή μέσα από τη γαλήνη της σκέψης της, για να ζήσω ένα όνειρο και να γνωρίσω έναν κόσμο όπως θα τον ήθελα αληθινό, ιδανικό και όχι ψεύτικο και αμαρτωλό, για να νιώσω ότι πλέω σε πελάγη ευτυχίας, για να αισθανθώ κάποιες στιγμές ότι πετάω στα σύννεφα και τέλος για να προσγειωθώ ομαλά και να συμφιλιωθώ με το σήμερα, για να έχω

φίλο το αύριο..

Μέσα από το απέραντο γαλάζιο και ξάστερο μυαλό της, άκουσα με ρυθμό το φλοίσβο των στίχων της να μου ψιθυρίζουν μηνύματα, ένιωσα να χαϊδεύουν την ψιλή άμμο των συναισθημάτων μου, είδα να παίζει η πίστη με την ελπίδα πεντόβολα με τα χαλίκια στην

παραλία της μοναξιάς της, ο ήχος τους να γίνεται τραγούδι και με το δροσερό αεράκι να δροσίζουν το μαυρισμένο πρόσωπό μου από τον καύσωνα της καθημερινότητας..

Η Στέλλα – Σοφία, έχει πολλούς ακόμη δρόμους να περπατήσει!

 

ΣΤΕΛΛΑ-ΣΟΦΙΑ!

Ελεύθερος ο στίχος σου πετά σαν χελιδόνι

στην αναζήτηση της ηθικής

ωκεανός η ποίησή σου!

Κύματα οι στίχοι σου, φάρος η έμπνευσή σου

σωσίβιο η πίστη σου, βάρκα σου η ελπίδα

αρκείται στα ελάχιστα

νηστεύει η ζωή σου

κι από την άλλη απλόχερα μοιράζει η γραφή σου!

Άνοιξη η πορεία σου, διαμάντι η ψυχή σου

άρωμα η αγάπη σου

χρυσάφι η καρδιά σου

είσαι κοντά στο όνειρο, λατρεία η πατρίδα

αγγίζεις το γαλάζιο, πιάνεσαι απ’ το Θείο

τα χρώματα της Ίριδας

μέσα στην καταιγίδα

στο χάος της απόγνωσης η πέννα σου ελπίδα!

 Β. Γ. Βλαχάκος

Εκπαιδευτικός – Λογοτέχνης

Πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας

¨Χείλων ο Λακεδαιμόνιος »

~~~~~~~~~~~~~

 ΠΗΓΗ http://homouniversalisgr.blogspot.gr/