ΚΕΛΕΦΑ
ΟΙ ΒΡΥΣΕΣ ΤΗΣ ΚΕΛΕΦΑΣ
Στην Κελεφά υπήρχαν τέσσερις (4)
τουλάχιστον βρύσες, δύο όμως είναι οι βασικές. Η πάνω και η κάτω βρύση.
Η ΠΑΝΩ ΒΡΥΣΗ
Η πάνω βρύση βρίσκεται (200) διακόσια περίπου
μέτρα από την πλατεία του Αγίου Βασιλείου, η οποία είναι στο κέντρο του χωριού.
Ένα στενό τσιμεντένιο δρομάκι οδηγεί προς την πάνω βρύση και προς την
κατεύθυνση της Αλωνίτσας. Η βρύση αυτή απετέλεσε την κύρια πηγή ύδρευσης του
χωριού μέχρι και το έτος 1994, από τότε που η υδροδότηση της Κελεφάς και
ολόκληρης της Μάνης γίνεται από τις πηγές του Ταϋγέτου.
Η βρύση έχει τρία (3) καμάρια. Μετά από
προσεκτική εξέταση του χώρου της Βρύσης, διαπιστώσαμε, ότι υπάρχουν τρεις
ενδιαφέρουσες παραστάσεις: α) Στο παραθυράκι που υπάρχει στο μεσαίο καμάρι,
φαίνεται αμυδρώς η εντοιχισμένη πλάκα που φέρει χρονολογία κτίσεως το 1858. β)
Σε μία πέτρα στο αριστερό καμάρι που είναι σκαλισμένη μία ανθοδέσμη και
ευδιάκριτη η χρονολογία (1858) και γ) Μπροστά στη μετώπη πάνω από το μεσαίο
καμάρι, υπάρχει ένα ομφαλικό γυναικείο σύμβολο, που είναι σκαλισμένο πάνω στην
πέτρα, το οποίο από ότι υποστηρίζει ο Πιέρρος Ι. Γλετζάκος είναι Ρωμαϊκής
εποχής, και συμβολίζει τη γονιμότητα. Το ότι είναι Ρωμαϊκής εποχής ο Πιέρρος Ι.
Γλετζάκος, το στηρίζει και το συνδέει με την πλάκα που βρέθηκε στο Βαχό, στο
σπίτι του Στέλιου Σαραντάκου και στην οποία είναι χαραγμένο το όνομα του
Ρωμαίου στρατηγού ΠΟΜΠΟΝΙΟΥ. Κατά την θεωρία αυτή, η συγκεκριμένη περιοχή,
Κελεφά, Βαχό, Οίτυλο κλπ, ίσως και ολόκληρη η Μάνη ήταν τόπος εξορίας των
ευγενών της Ρώμης, της εποχής του Χριστού που έπεφταν σε δυσμένεια.
Η ΚΑΤΩ ΒΡΥΣΗ
Η κάτω βρύση βρίσκεται στο μονοπάτι προς
το λαγκάδι, στο μονοπάτι που αρχίζει,
από το κάτω μέρος του χωριού και φθάνει μέχρι το Οίτυλο. Βρίσκεται σε απόσταση
χιλίων (1000) περίπου μέτρων από το χωριό, σε πολύ δύσβατο και κατωφερικό
έδαφος. Το νερό της σιγοτρέχει σε δύο τρία σημεία της μεγάλης σπηλιάς βάθους 30
μέτρων. Είναι πάρα πολύ καλό, αλλά δεν μπορεί να μεταφερθεί εύκολα λόγω της
πυκνής και απροσπέλαστου βλαστήσεως και του κακοτράχηλου μονοπατιού. Σε ένα
σημείο, το νερό βγαίνει από το βράχο και σχηματίζει στην πέτρα ένα μικρό
αυλάκι. Εκεί μπορεί να συλλεγεί με τη βοήθεια ενός φύλλου από την καρυδιά που
υπάρχει έξω από τη σπηλιά. Το νερό τέλος καταλήγει σε μία «γούρνα η σγούρνα»
(τεχνητή η φυσική κοιλότητα στην πέτρα), η οποία με τη μορφή συγκοινωνούντων
δοχείων το διοχετεύει σε μία μεγαλύτερη από την οποία οι γονείς μας, πριν από
αρκετά χρόνια, με βάρδιες και πρόχειρους χωμάτινους αγωγούς διοχεύτευαν το
χρησιμότατο αυτό νερό, στα «μποστάνια» (λαχανόκηπους) που υπήρχαν κάτω από την
«κάτω βρύση». Λέγεται ότι η βρύση αυτή, εκτός από την ύδρευση των μποστανιών,
χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο γύρω στα 1667-1670, για να μεταφέρει το νερό
στο κάστρο και να χρησιμοποιηθεί τόσο ως υλικό κτισίματος, όσο και για πότισμα
των πολυάριθμων εργατών και κτιστάδων του. Η μεταφορά του, εγίνετο με αγωγό και
με το σύστημα της αλυσίδας. Ο αγωγός, κατάλοιπα του οποίου εξακολουθούν να
υπάρχουν ακόμη και σήμερα ξεκινάει αριστερά της κάτω βρύσης (περνούσε με κάποιο
τρόπο, πιθανόν εναέριο) πάνω από το λαγκάδι και κατέληγε στην «Κολογλιστέρνα»
(είδος δεξαμενής) στο κάτω μέρος του κάστρου. Από εκεί μετεφέρετο με κουβάδες
χέρι-χέρι στα ψηλότερα μέρη του Μονοπατιού του «Κουριού» και από εκεί στο
Κάστρο. Είναι δε χαρακτηριστική η τεχνική κατασκευή της λεγομένης «σκάλας» του
Κουριού. Για πολλά χρόνια οι παλαιότεροι γνώριζαν και έβλεπαν τους αγωγούς που
πήγαιναν από την Κάτω Βρύση στην Κολογλιστέρνα. Σήμερα τα περισσότερα σημεία
μετά την Κάτω Βρύση, προς το λαγκάδι και προς την Κολογλιστέρνα είναι
απροσπέλαστα. Το μόνο που καταφέραμε, είναι πηγαίνοντας από τον Σκατέα προς τα
«Μαυρασπήλια» (προς την κατεύθυνση του Κάστρου), να βγάλουμε μία μακρινή
φωτογραφία στην οποία μόλις διακρίνεται ένα μέρος από το τοιχάκι, πάνω στο
οποίο βρίσκεται ο αγωγός.
Η ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΛΩΝΙΤΣΑΣ
Μία ακόμη βρύση βρίσκεται στο μονοπάτι
προς τα κτήματα της Κελεφάς, που βρίσκονται κάτω και πέρα από την πάνω βρύση,
προς το παλιό μονοπάτι, που οδηγεί στο μοναστήρι της Σπηλαιώτισσας τη λεγόμενη
βρύση της «Αλωνίτσας» (Αλωνίτσα, προφανώς περιοχή με αλώνια...).
Η ΒΡΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΙΣΙΑ ΠΙΣΩ
Βρίσκεται στο μονοπάτι για τα κτήματα της
Κελεφάς που βρίσκονται στο πίσω (βόρειο - ανατολικό) μέρος της, προς τη Γέρμα,
τη λεγόμενη βρύση του «Άη-Γιώργη», γιατί η βρύση αυτή, βρίσκεται κοντά στο
εξωκλήσι του Άη-Γιώργη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Οι περισσότερες βρύσες της Κελεφάς, και
ειδικά η Πάνω και η Κάτω βρύση, έτρεχαν ασταμάτητα και μάζευαν το νερό, στις
γούρνες τους, απ’ όπου οι Κελεφιώτες, το διοχέτευαν με αυτοσχέδια ρυάκια, κάθε
δύο (2) ώρες εναλλάξ, στα μποστάνια τους, όπου καλλιεργούσαν κάθε είδους
ζαρζαβατικά, ραδίκια, καρπούζια, κολοκύθια και άλλα απαραίτητα για την
οικογένειά τους, αφού την αρχική μετακατοχική εποχή 1945 – 1965, ο μανάβης ήταν
ουσιαστικά άγνωστος στην Κελεφά. Σε ολόκληρη σχεδόν την περιφέρειά της, η
βλάστηση είναι έντονη. Η περιοχή ειδικά πάνω από το λαγκάδι και τα κτήματά της
προς τα βόρεια και ανατολικά, δηλαδή προς τη Σπηλαιώτισσα και τη Γέρμα είναι
πρωτοφανής, μία πραγματική ζούγκλα, ένας απέραντος λόγκος.
KEIMENO : Kelefa.gr
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου