ΦΟΥΡΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΝΗ

Αρτοποιός της κάθε οικογένειας ήταν η νοικοκυρά του σπιτιού. Η διαδικασία και τα σύνεργα για να ετοιμαστεί το ψωμί ήταν: το ζύμωμα του ψωμιού στη ξύλινη σκάφη (σκαφίδι), το πλάσιμο των ψωμιών και η τοποθέτησή τους στη μακρόστενη τάβλα, όπου εκεί σκεπάζονταν για να ζεσταθούν και να φουσκώσουν.

Στο διάστημα αυτό της αναμονής γινόταν το κάψιμο του φούρνου και στη συνέχεια η απομάκρυνση των κάρβουνων με το φουρνόξυλο και ο καθαρισμός του δαπέδου του φούρνο με τη πανιάρα (κοντάρι που στη μια άκρη του υπήρχε χοντρό πανί που το έβρεχαν).

Όταν τα ψωμιά είχαν φουσκώσει και ο φούρνος ήταν έτοιμος να τα δεχτεί, άρχιζε το φούρνισμα των ψωμιών με το ξύλινο φτυάρι με το μακρύ κοντάρι. Το ίδιο φτυάρι χρησιμοποιούσε η νοικοκυρά για το βγάλσιμο των ψωμιών από το φούρνο, που ακόμη ήταν πολύ ζεστός.


uop.gr οδηγος Πελοποννήσου

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΕΟΠΟΛΗ


ΜΕ ΛΕΝΕ ΜΗΛΙΑ...



Με λένε Μηλιά, μα δεν είμαι δέντρο. Ανθίζω κάθε μέρα με την αυγή, μα δεν φυλλορροώ. Ο κορμός μου φρούτα δεν βγάζει, μα γέννησε 6 παιδιά. Για να τα θρέψει βάλθηκε να ταΐσει πολλούς, πάρα πολλούς. Πόσους; Ίσαμε ένα χωριό την ημέρα. Κάθε μέρα; Κάθε μέρα, για πάντα ή τουλάχιστον μέχρι να το πω εγώ.

Με λένε Μηλιά κι από 28 χρονών, που έχασα τον άντρα μου, ψωμιά φουρνίζω. Πήρα στο μερτικό μου τον παλιό φούρνο, που μετρά χρόνους διακόσιους κι ανήκε στα πεθερικά μου, μα δεν τον λειτουργούσαν οι ίδιοι. Σ’ανθρώπους ξένους τον είχαν νοικιασμένο κι εγώ βοηθώντας τους έμαθα την τέχνη. Όταν έστρωσε η δουλειά και δέθηκα κι εγώ μαζί της, αποφάσισα να ανακαινίσω το παραδοσιακό κτίσμα, γι’αυτό και η επιχείρησή μου απέκτησε μια κάποια φήμη. Τα χρόνια είχαν αλλάξει, βρισκόμασταν ήδη στο 2000, μα ακόμα θυμόμουν πως μέχρι το ’80 παίρναμε σβάρνα τα χωριά να κάνουμε διανομή την πραμάτεια μας.

Με λένε Μηλιά και το ψωμί είναι κάτι ιερό για μένα. Το σέβομαι και για να με σεβαστεί κι αυτό δεν το ταλαιπωρώ με μηχανήματα, ούτε με χημικά διογκωτικά. Τον αναδευτήρα μοναχά θε να χρησιμοποιήσω, να ζυμώσω 50 κιλά αλεύρι το χειμώνα και 500-600 κιλά το καλοκαίρι, που γινόμαστε πολλοί. Σαν γεμίσω 7 πινακωτές ζυμάρι, λέω πως η φουρνιά μου είναι έτοιμη και σκεπάζω τα ‘‘μωρά’’ με την πανίστρα να τα "κοιμήσω".

 
 

Στην ιστορική πλατεία 17ης Μαρτίου στην Αρεόπολη – απ’ όπου ξεκίνησε το 1821 η επανάσταση στη Μάνη – βρίσκεται ο μητροπολιτικός ναός των Ταξιαρχών, έξω από τον οποίο κρέμεται η σημαία της Μάνης (σ’ άσπρο φόντο ένας τετραγωνικός μπλε σταυρός με το σύνθημα “Νίκη ή Θάνατος, ταν ή επί τας»). Στο βάθος της πλατείας υπάρχει ένα πέτρινο πηγάδι και ακριβώς από πίσω του ένας παραδοσιακός φούρνος 200 ετών, ίσως ο παλαιότερος της Πελοποννήσου! Λέγεται «Το Ψωμί της Μηλιάς». Η Μηλιά Τσατσούλη παντρεύτηκε έναν Μανιάτη, που τον έχασε όταν ήταν μόλις 29 χρονών και είχε 6 παιδιά. Από τότε αφοσιώθηκε στον ξυλόφουρνο των πεθερικών της και στα παιδιά της.

Το 2012 το πολύσπορο ψωμί της βραβεύτηκε σ’ ενα διαγωνισμό ως το καλύτερο ψωμί της Ελλάδας. Η κυρά-Μηλιά βγάζει κάθε πρωί από τον ξυλόφουρνο φρέσκο ζυμωτό χωριάτικο ψωμί, κουλουράκια, παξιμάδια, μανιάτικα λαλάγγια, τυροπιτάρια, χορτόπιτες. πίτες τραβηχτές. Τον φούρνο της Μηλιάς τιμούν, εκτός των ντόπιων, παρά πολλοί επισκέπτες της Αρεόπολης για να προμηθευτούν τα λαχταριστά ψωμάκια της αλλά και για να γνωρίσουν την αφεντιά της.




Το χαμόγελο της Μανιάτικης οικόγένειας που κρατάει τον φούρνο εδώ και 200 χρόνια
Ο πιό παλιός φούρνος της Μάνης με το καλύτερο ζυμωτό ψωμί και τις σφολιατες που αν τις φας εδώ σκέφτεσαι οτι μάλλον πρέπει να κλείσουν όλοι οι φούρνοι στην Αθήνα
Έτοιμα τα βραχάκια με σταφίδα απο τον φούρνο με τις ωραιότερες τυρό´πιτες και σπανακόπιτες  Πεντανοστιμα ! Πάνω στην ιστορική Πλατεία δίπλα στην Εκκλησία των Ταξιαρχών
Να τα φρεσκότατα βραχάκια
Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος «Χωρίς Συνταγή» στη Μάνη (βίντεο)

Η πινακωτή αποτελούνταν από θήκες. Σε κάθε θήκη έβαζαν ζυμάρι και το άφηναν να φουσκώσει.


















ΦΟΥΡΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ

Μανιατοπούλα στο φουρνόσπιτό της φουρνίζει τα καρβέλια.Φωτο Π. Καλονάρου, 1950









Δεν υπάρχουν σχόλια: