ΣΚΟΥΤΑΡΙ , ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΛΚΑΝΤΗΔΩΝ

Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής εξέγερσης του 1770 (Ορλωφικά), η Οθωμανική μηχανή κινητοποιήθηκε και εξαπέλυσε κύματα Τουρκαλβανών, οι οποίοι αφού έπνιξαν στο αίμα την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα προχώρησαν προς τη Πελοπόννησο.
Ο Χατζή Οσμάν και 8.000 Τουρκαλβανοί, έφτασαν στη Μεσσηνία και τότε 400 Μανιάτες με τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη αμύνθηκαν ηρωικά στο Ριζόμυλο, για να δώσουν χρόνο στους Έλληνες και Ρώσους να αποφύγουν τη σφαγή και να οργανωθούν.
Όταν τελείωσαν τα πυρομαχικά των Μανιατών, αυτοί ξεχύθηκαν με τα σπαθιά τους κατά των εισβολέων και έπεσαν μαχόμενοι. Ο Ιωάννης Μαυρομιχάλης (επονομαζόμενος και Σκυλογιάννης) με 24 Μανιάτες οχυρώθηκε στο «Μελίπυργο», όπου τον πολεμούσαν οι Τουρκαλβανοί δυο ημέρες και για να κάμψουν την αντίστασή του, χρειάστηκε να ανατινάξουν το Πύργο.
Ο Μαυρομιχάλης με το μικρότερο γιο του, ηλικίας 11 ετών, επέζησαν. Ο πατέρας θανατώθηκε και ο γιος συνελήφθη, εξισλαμίσθηκε και έγινε πλοίαρχος του Τουρκικού στόλου με το όνομα Σουκιούρ Μεχμέτ, με τη βοήθεια του οποίου το 1815 ο Πέτρος Μαυρομιχάλης (Πετρόμπεης) έγινε Μπέης της Μάνης.
Μετά την αποχώρηση των Ρώσων, οι Τουρκαλβανοί του Χατζή Οσμάν ξεκίνησαν για τη Μάνη και στον Αλμυρό συγκρούσθηκαν με 4.000 Μανιάτες, οι οποίοι νίκησαν προξενώντας τεράστιες απώλειες στον εχθρό.
Ο Χατζή Οσμάν ανασυγκρότησε τις δυνάμεις του και συγκέντρωσε 16.000 στρατό που ξεκίνησε από το Μιστρά με ιππικό και πυροβόλα για να εισβάλλει στη Μάνη, αυτή τη φορά από την ανατολική πλευρά.
Κατέλαβε τις περιοχές του Γυθείου και Μαλευρίου, οι κάτοικοι των οποίων είχαν συγκεντρωθεί στην εσωτερική Μάνη και έφθασε στο Σκουτάρι.
Εκεί στο Πύργο των Καλκαντήδων είχαν οχυρωθεί 70 άτομα που αντιστάθηκαν για μια εβδομάδα και έπεσαν ηρωικά όταν οι Τουρκαλβανοί ανατίναξαν με λαγούμι το Πύργο. Η θυσία των Καλκαντήδων δεν πήγε χαμένη αφού έδωσε το χρόνο στους Μανιάτες να οργανωθούν σε οχυρή θέση, όπου φτάνοντας ο Χατζή Οσμάν τους πρότεινε να παραδοθούν με ευνοϊκούς όρους.
Οι Μανιάτες με δυο παπάδες και ένα λαϊκό απάντησαν αρνητικά, με αποτέλεσμα τη κατακρεούργησή τους και έκτοτε η θέση αυτή ονομάζεται «Τρικεφάλι». Οι Μανιάτες με 5.000 άνδρες και 2.000 γυναίκες, έζωσαν τις γύρω περιοχές, ακόμη και τα υψώματα του Πασσαβά για να εμποδίσουν την οπισθοχώρηση του εισβολέα.
Στη φονική μάχη που ακολούθησε, πάνω από 10.000 Τουρκαλβανοί, ο Χατζή Οσμάν και αρκετοί αξιωματούχοι βρήκαν τραγικό θάνατο, ενώ όσοι διασώθηκαν εγκατέλειψαν άφθονο πολεμικό υλικό και λάφυρα. Τα πηγάδια (στέρνες) της περιοχής γέμισαν από πτώματα, γι’ αυτό μέχρι σήμερα αποκαλούνται «Βρωμοπήγαδα».



Δεν υπάρχουν σχόλια: