ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

Η Ομάδα «ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ» δημιουργήθηκε στα τέλη το 2008 και η πρώτη της ανάρτηση έγινε αρχές του 2009. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούμε να φέρουμε την ΜΑΝΗ κοντά σε αυτούς που δεν μπορούν να ταξιδέψουν ως εκεί αλλά και σε αυτούς μπορούν, να γνωρίσουν μέσα από εδώ, τις ομορφιές που πρέπει να επισκεφθούν!

ΣΠΗΛΑΙΑ ΜΑΝΗΣ

Τα στοιχεία είναι από το Σπηλαιολογικό Όμιλο Ταυγέτου - Πάρνωνα "Ο Ποσειδών"

http://www.speleoclubposeidon.gr/progr/trimino1a.html

Βαθύ Μουζί


Βαθύ Μουζί

Σπηλαιώδη έγκοιλα Γερολιμένα

Σπηλιά του δράκου στο χωριό Έρημος του δήμου Οιτύλου

Στο χωριό Έρημος του δήμου Οιτύλου του νομού Λακωνίας ανήκει γεωγραφικά του Δράκου η σπηλιά, ονομασία συνηθισμένη. Η παράδοση αναφέρει, ότι ζούσε εκεί ένας δράκος. Άλλη μια εκδοχή θα μπορούσε να είναι, ότι λόγω των πολλών σχισμών γύρω από το σπήλαιο ο αέρας, στο πέρασμά του, πάλι θα ακουγόταν με το βρυχηθμό κάποιου μυθικού θεριού.

Σπηλιά του δράκου στο χωριό Έρημος του δήμου Οιτύλου. Μετά το χωριό Έρημος ακολουθούμε χωματόδρομο προς Μέζαπο. Στα 500 μ. ακολουθούμε άλλο χωματόδρομο στα δεξιά μας με κατεύθυνση Δ. από εκεί που σταματάει ο χωματόδρομος συνεχίζουμε επίσης Δ. Στα 400 μ. συναντάμε το μικρό ρέμα με την ονομασία Σκυλοπόταμoς.

Σπηλιά του δράκου στο χωριό Έρημος του δήμου Οιτύλου.

Από τη θέση της σπηλιάς αυτής αγναντεύουμε την χερσόνησο του Τηγανιού με το Βυζαντινό κάστρο. Γύρω από την είσοδο του σπηλαίου υπάρχουν μικρά ρήγματα που ίσως επικοινωνούν με το σπήλαιο. Η βλάστηση είναι χαμηλή και το πέτρωμα που κυριαρχεί είναι ο ασβεστόλιθος. Είναι εύκολο να εντοπίσει κανείς την είσοδο, καθώς ακριβώς δίπλα της υπάρχει μια μεγάλη αγριοσυκιά- έλιτζος, όπως τη λένε οι Μανιάτες.

Σπηλιά του δράκου στο χωριό Έρημος του δήμου Οιτύλου.

Περιγραφή. Από το άνοιγμα με διατάσεις 1,70μ ύψος και 2μ πλάτος. Από το άνοιγμα της εισόδου, διαστάσεων 1.70 συνεχίζει κατηφορικά στο σαθρό δάπεδο η πρώτη αίθουσα, η οποία τελειώνει γρήγορα μετά από 15μ περίπου, φραγμένη μάλλον με φερτά υλικά. Μετά την είσοδο του σπηλαίου στα δεξιά μας στα 3 μ. ανοίγεται κατηφορικός στενός διάδρομος με κλήση σχεδόν 40 μοιρών, και κατεύθυνση Ν.Δ., 15μ. μήκους τουλάχιστον, που φαίνεται να οδηγεί σε άλλη αίθουσα.

Σπηλιά του δράκου στο χωριό Έρημος του δήμου Οιτύλου.

Το σπήλαιο στα Καλαμάκια

Το σπήλαιο "στα Καλαμάκια" σχηματίστηκε πριν από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια και χρησιμοποιήθηκε ως τόπος κατοικίας των παλαιολιθικών ανθρώπων. Οι επιχώσεις και τα αρχαιλογικά λείψανα που περιέχει σήμερα χρονολογούνται στην περίοδο πριν από 80.000 ως πριν από 40.000 χρόνια περίπου (μέση παλαιολιθική περίοδος). Στη συνέχεια, το σπήλαιο έκλεισε από πέτρες και χώματα που σωρεύτηκαν στην είσοδό του. Άνοιξε πάλι πριν από 5.000 χρόνια περίπου, όταν ο σωρός αυτός αποξηλώθηκε από τα θαλάσσια κύματα.

Βρίσκεται στην είσοδο του 'Ορμου του Οιτύλου, στη δυτική ακτή της χερσοννήσου της Μάνης (Νότια Πελοπόννησος). Ανοίγεται κοντά στη θάλασσα, στη βάση ενός γκρεμού ύψους 40 μέτρων και παρουσιάζεται ως διάδρομος, ύψους 8 μέτρων και πλάτους 7 μέτρων περίπου, στην είσοδο, ενώ το μήκος του φτάνει τα 20 μέτρα. Καθώς προχωρούμε προς το βάθος, ο διάδρομος αυτός γίνεται πολύ στενός και χαμηλός, αφού έχει γεμίσει, σχεδόν ως την οροφή, από επιχώσεις πλούσιες σε αρχαιολογικά λείψανα.

Η ανασκαφή άρχισε το 1993 και διεξάγεται με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Αθηνών και Museum National d'Histoire Naturelle της Γαλλίας, υπό την εποπτεία Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας.

Η συστηματική ανασκαφή και η διεπιστημονική μελέτη του σπηλαίου "στα Καλαμάκια" μας δίνουν, για πρώτη φορά, πολύτιμες πληροφορίες για τους παλαιολιθικούς ανθρώπους καθώς επίσης για το κλίμα, την πανίδα και τη χλωρίδα στη Νότια Πελοπόννησο, κατά το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας παγετώδους περιόδου

Το σπήλαιο Καλαμάκια όπου ανακαλύφθηκαν ευρήματα ηλικίας 100.000 ετών.

Tα παραθαλάσσια σπήλαια στη θέση Απήδημα στο κατακόρυφο βραχώδες μέτωπο της Αρεόπολης

Το σπήλαιο Απήδημα βρίσκεται στην απόκρημνη παραλία της δυτικής Μάνης, δυτικά της Aρεόπολης. Η συστηματική έρευνα του σπηλαίου απέδωσε σημαντικότατα στοιχεία τόσο για την απώτατη Προϊστορία της Πελοποννήσου, όσο και για την Παλαιοανθρωπολογία του ελλαδικού χώρου γενικότερα.

Το Απήδημα βρίσκεται στο κατώτερο μέρος μιας απόκρημνης ακτής, που υπόκειται σε συνεχή θαλάσσια διάβρωση, η οποία έχει ως συνέπεια την εκτενέστατη διάβρωση των πλειστοκαινικών αποθέσεων.

Η ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκε σε τέσσερα καρστικά κοιλώματα, που βρίσκονται σε ύψος 4 έως 19 μέτρων από τη σημερινή θαλάσσια στάθμη. Bρέθηκαν αρχαιολογικά κατάλοιπα και σημαντικότατα ανθρωπολογικά ευρήματα, που ανήκουν σε έξι ή οκτώ άτομα, χρονολογημένα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές της Παλαιολιθικής εποχής.

ΤΑΦΗ ΚΑΝΕΛΛΑΣ

Στους ανώτερους, άνω παλαιολιθικούς, στρωματογραφικούς ορίζοντες της θέσης έχουν βρεθεί παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα που ανήκουν σε απολιθωμένες μορφές του Homo sapiens sapiens.

Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν γυναικείος σκελετός, βιολογικής ηλικίας 20 περίπου ετών που βρέθηκε ενταφιασμένος στη σπηλιά Γ. Η αρχική εντύπωση που έδινε η ρωμαλέα διαμόρφωση των οστών του σκελετού, δημιουργούσε εσφαλμένη αντίληψη για τον ανθρωπολογικό προσδιορισμό του φύλου. Έτσι η εξέταση των ευρημάτων της λεκάνης ήταν αποφασιστική στη διάγνωση του γυναικείου φύλου του ατόμου στο οποίο δόθηκε η ονομασία "Κανέλλα" από το συνεργείο της ανασκαφής.

Η ταφή της Κανέλλας έδειχνε ιδιαίτερα φροντισμένη. Το σώμα της νεκρής είχε εναποτεθεί στην είσοδο της μικρής σπηλιάς, ακουμπισμένο στο αριστερό πλευρό σε στάση εμβρυακή με τα άκρα διπλωμένα και μαζεμένα προς το στήθος. Ως υποστύλωμα της κεφαλή που ήταν στραμμένη προς τον εξωτερικό χώρο της σπηλιάς, είχε χρησιμοποιηθεί λίθινη πλάκα πάχους 10εκ.

Εμπρός από τα πόδια της νεκρής είχε τοποθετηθεί δισκοειδής πέτρα που βρέθηκε να καλύπτει αριθμό οστέινων ευρημάτων, ανάμεσα στα οποία μια κνήμη νεαρού ελαφιού που είναι πιθανόν να αποτελούσε συμβολική προσφορά τροφής προς τη νεκρή. Στην περιοχή του κρανίου εντοπίστηκε σημαντικός αριθμός μικροσκοπικών θαλάσσιων κοχυλιών του είδους Nassa neritea,τα οποία έφεραν τεχνητή διάτρηση και είχαν προφανώς διακοσμητική χρήση, ως περιδέραιο της νεαρής γυναίκας.

Η Κανέλλα είχε ζήσει περίπου 30.000 χρόνια πριν από την εποχή μας και πρέπει να ανήκε στον ανθρωπολογικό τύπο του Cro-Magnon απολιθωμένη μορφή του Homo sapiens sapiens.

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΙΤΣΙΟΥ

Επίκουρου Καθηγητή Ανθρωπολογικού Μουσείου (Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών).

(πηγή ΔΗΜΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ www.anatolikimani.gov.gr)

Τα Σπηλιάκια του Χαλικιά ,πειρατικά καταφύγια και παρατηρητήρια.

Επιβλητικό το Νιαρχιάνικο, όπου φωλιάζουν Αγριοπερίστερα, τόπος κυνηγιού για τους Μανιάτες

Εδώ είναι η πλαζ της Αρεόπολης. Τα Μανιατόπουλα διαγωνίζονταν ποιό θα βουτήξει από το πιό ψηλό σημείο.

Χαραμπός Γαρδενίτσας Δ. Οιτύλου

Εξερεύνηση: Το βάραθρο εξερευνήθηκε το Σάββατο στις 29/9/2007 κατόπιν αδείας σας στα πλαίσια υλοποίησης ευρωπαϊκού προγράμματος του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας από Μ.Κ.Ο. όπως ο Όμιλός μας πού επικεντρώνει προς το σκοπό αυτό τη δράση του στις περιοχές των δήμων Οιτύλου και Βοιών.

Περιγραφή: Το άνοιγμα είναι 4.50 Χ3.00 μέτρα και οδηγεί σε μικρό πατάρι εξέχοντα βραχισμού στα 12 μέτρα με διάμετρο 10χ8 μέτρα. Έπειτα στενεύει 4Χ2 μέτρα και το σύνολο του βάθους καταλήγει στα 35 μέτρα.

Χαραμπός Γαρδενίτσας Δ. Οιτύλου

Χαραμπός Οχιάς Δ. Οιτύλου

Χαραμπός Οχιάς Δ. Οιτύλου. Το βάραθρο εξερευνήθηκε το Σάββατο στις 29.9.2007 . Bρίσκεται 150 μέτρα περίπου ΝΑ του Δ.Δ. Οχιά του δήμου Οιτύλου.. Οι διαστάσεις αυτές μεγαλώνουν ολίγο στο δάπεδο μετά από 23,5 μέτρα κάθετη κατάβαση. Ο πυθμένας του βαράθρου έχει κλήση 10-15 % κατηφορική από Β. προς Ν.

Χαραμπός Οχιάς Δ. Οιτύλου

Το άνοιγμά του εντυπωσιακά μεγάλο επάνω σε επιφανειακό ρήγμα με κατεύθυνση μόλις 9 μοιρών από το βορρά με διαστάσεις 4,5χ11 μέτρων.

Χαραμπός Οχιάς Δ. Οιτύλου

Βαραθράκι Κουκούρι

Βάραθρο Παλαβίστα

Eνθουσιασμό προκαλεί ο διάκοσμος στο μακρύ διάδρομο που ακολουθεί μετά το τέλος του βαράθρου στο κάτω μέρος. Στο βάραθρο υπάρχουν δέντρα χαντρινιές που το Σεπτέμβρη ωριμάζουν οι μικροί εύγεστοι καρποί τους. Επίσης πολλοί κισσοί αναρριχώνται από το δάπεδο στα τοιχώματά του.

Βάραθρο Παλαβίστα

Στο τελευταίο ερειπωμένο πυργόσπιτο του Δρύαλου (πριν το βενζινάδικο) o χωματόδρομος ανεβαίνει αριστερά και ανατολικά προς το βουνό Σαγγιά. Λίγο πιο πάνω που παίρνει κατεύθυνση ΒΑ στη στροφή και 50μ ΝΑ υπάρχει άλλο μεγάλο άνοιγμα το σπηλαιοβάραθρο Παλαβίστα.

Βάραθρο Παλαβίστα

Μας ανέφεραν ότι στον εμφύλιο κατέβασαν με σχοινιά την Μανιάτισσα που θέλησε να ανασύρει το πτώμα του συζύγου της που έριξαν νεκρό. Επίσης το 1987 κατέβηκαν με σχοινόσκαλες έλληνες και ξένοι σπηλαιολόγοι καθώς και ο Νίκος Μαυροειδόγγονας.

Βάραθρο Κάτω Μερδιπός

Ο Κάτω Μερδιπός είναι βάραθρο που βρίσκεται στο χωριό Έρημος της Λακωνικής Μάνης. Πριν τα πρώτα σπίτια του χωριού θα συναντήσουμε στ’ αριστερά μας, προς Ν, ένα χωματόδρομο. Αν τον ακολουθήσουμε ως το τέλος του, στα 50 μ. ΝΑ πίσω από τα πουρνάρια τα «φρύγανα» όπως τα λεν οι Μανιάτες, κρύβεται ο Μερδιπός.

Η είσοδος του βαράθρου έχει διεύθυνση Α-Δ, το βάθος φτάνει τα 70μ. με μήκος δαπέδου 17 μ. και πλάτος 8,5 μ.. Κατεβήκαμε από την Ν/Δ πλευρά του βαράθρου ως το μόνο ασφαλές για αγκύρωση, αφού το μεγαλύτερο μέρος του πετρώματος του σπηλαίου, είναι κροκαλοπαγές και παρά πολύ ασταθές για ασφαλή κάθοδο.

Βάραθρο Κάτω Μερδιπός

Το πρώτο πράγμα που δημιουργεί που κάνει σε κάποιον εντύπωση είναι ο πυθμένας του βαράθρου, αφού έχει σχηματιστεί ένα τεράστιο δάπεδο που είναι γεμάτο πέτρες.

Λίγα μέτρα μετά ξεκινάει η καθοδική, πορεία προς τα Α. Φτάνοντας στο χαμηλότερο σημείο, αρχίζουμε την άνοδο σ’ ένα λόφο από χώμα με κλίση που αγγίζει τις 35ο για 35μ. μήκος. Το περίεργο είναι, ότι ο όγκος αυτός είναι καθαρό χώμα και αραιά έχει λίγες πέτρες.

Βάραθρο Κάτω Μερδιπός

Στο χαμηλότερο σημείο που καταλήγουν τα νερά, αποθέτουν αυτό τον χωμάτινο όγκο κάτω από μερικούς τεράστιους βράχους, πεσμένους από την οροφή στην Δ. πλευρά. Στο σημείο αυτό, ένα σχίσμα οδηγεί μερικά μέτρα πιο κάτω όπου γίνεται όλο και ποιο στενό από εκεί και κάτω χωράει να περάσει μόνο το νερό. Λέγεται ότι κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου είχαν ρίξει ένα κάτοικο διπλανού χωριού ζωντανό μέσα στο βάραθρο.

Βάραθρο Κάτω Μερδιπός

ΔΟΛΙΝΕΣ ΜΕΖΑΠΟΥ

Δολίνες Μέζαπου. Από τους σύγχρονους δορυφορικούς χάρτες επισημάνθηκαν στη περιοχή από το Μέζαπο μέχρι το ακρωτήριο Τηγάνι αρκετά γεωλογικά φαινόμενα που έδειχναν σαν δολίνες και κάθετα κατεβάσματα του εδάφους.

Δολίνες Μέζαπου.Μερικά σπήλαια τα χρησιμοποιούσαν παλαιότερα για μαντριά και υπάρχουν υπολείμματα πεζουλιών.

Δολίνες Μέζαπου.


Δολίνες Μέζαπου.

Καταφύγι στο χωριό Τσόπακα

Καταφύγι στο χωριό Τσόπακα. Βρίσκεται μπροστά στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας και στο πύργο του Τσόπακα που χρησίμευε στην άμυνα όλων των κατοίκων του χωριού. Οι κάτοικοι με σκάλες κατέβαιναν στο βάραθρο για προστασία από τους πειρατές.

Καταφύγι στο χωριό Τσόπακα. Το βάραθρο έχει μεγάλο άνοιγμα και για προστασία έχουν χτίσει πέτρινο τείχος γύρω πρόσφατα. Στο δάπεδο υπάρχει έντονη βλάστηση στην επιφάνεια από καλάμια και συκιές. Στη Ν πλευρά υπάρχει τετράγωνη βάση από πέτρες

Καταφύγι στο χωριό Τσόπακα. Πιο πάνω σε βραχώδη εσοχή υπάρχει παλιό κτίσμα με πολεμίστρες για άμυνα κατά των εισβολέων.


Καταφύγι στο χωριό Τσόπακα

ΣΠΑΘΑΡΙ, ΣΠΗΛΑΙΟ ΛΑΓΚΑΔΑΚΙ


ΣΠΑΘΑΡΙ, ΣΠΗΛΑΙΟ ΛΑΓΚΑΔΑΚΙ

ΣΠΑΘΑΡΙ, ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ


ΣΠΑΘΑΡΙ, ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

IMG_0045στην σπηλιά του Μαύρου στο Σπαθάρι

ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΡΑΠΑΚΗ


ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΡΑΠΑΚΗ

Σπήλαιο Βούγιωργη

Στον κόλπο Άρτση ο δρόμος κοντά στην ακτή στρίβει λίγο αριστερά. Από εκεί σε 15 λεπτά φτάνουμε σε μικρή εσοχή της θάλασσας, όπου τα βράχια επάνω στην ακτογραμμή είναι λευκά.

Εκεί υπάρχει η μικρή είσοδος στο σπήλαιο που στην αρχή υπάρχει νερό βάθους 40 εκατοστών. Ανηφορικός διάδρομος διανοίγεται σε μεγάλη αίθουσα που στη συνέχεια προεκτείνεται κατηφορικά και τελειώνει.

Σπήλαιο Βούγιωργη

Έχει μεγάλο ύψος οροφής και σοκολατί διάκοσμο.

Σπήλαιο Βούγιωργη

Σπήλαιο Βούγιωργη. Έχει μεγάλο ύψος οροφής

ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΟΥΚΟΥΡΙ

Δεξιά και πάνω στην οροφή εισέρχεται φως από την δεύτερη είσοδο που είναι πηγάδι και χρησίμευε για τη λήψη νερού από τους βοσκούς για τα ζώα τους. Ο διάκοσμος της αίθουσας είναι μπεζ-καφέ και πλούσιος.

ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΟΥΚΟΥΡΙ

Η παράδοση αναφέρει ότι οι πειρατές άκουσαν τον κόκορα που έκραξε οπότε επισήμαναν τους κρυμμένους στο σπήλαιο. Έριξαν αναμμένο θειάφι και πυρίτιδα από το πηγάδι και τους σκότωσαν. Το σπήλαιο ονομάστηκε Κουκούρι

ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΟΥΚΟΥΡΙ

Στην απέναντι πλευρά υπάρχει νερό της λίμνης που βαθαίνει και χρειάζεται σπηλαιοκατάδυση.

Σπηλαιοβάραθρο της Πλακουρήθρας στο Μέζαπο

Χαραμπούλι Γαρδενίτσας

"Χαραμπούλι" Γαρδενίτσας

Η πρώτη μας γνωριμία με το εν λόγω σπηλαιολογικό φαινόμενο έγινε με οδηγό μας τον κ. Πουλίκο Κουράκο από τη Γαρδενίτσα με αφορμή την Ιδρυτική μας Σπηλαιολογική Συνάντηση στην Αρεόπολη το Νοέμβριο του 2002.

"Χαραμπούλι" Γαρδενίτσας

Φτάνοντας στο χωριό Γαρδενίτσα υπάρχει η πλατεία με το μεγάλο δέντρο (βελανιδιά). Παράλληλα με το υπάρχον σπίτι ακολουθώντας το μαντρότοιχο που υπάρχει και η κολόνα της ΔΕΗ με το εμφανές μονοπάτι προς τα νότια, μετά από μερικά λουρία (πεζούλες) υπάρχει μικρή είσοδος σε βραχώδες σημείο, με εντυπωσιακά μικρές διαστάσεις 40χ40 εκατοστά

"Χαραμπούλι" Γαρδενίτσας

Με την τότε αναφορά έγινε και η ολοκλήρωση του εν λόγω Σχεδίου Δράσης στο Δήμο Οιτύλου εξερευνώντας στις 18/4/08 αυτό το βάραθρο που αποδείχτηκε το βαθύτερο και επομένως το πιο αθλητικό που με βάση τις μετρήσεις κατέρχεται σχεδόν στο ύψος της επιφάνειας της θάλασσας. Έτσι αδικείται από τους κατοίκους με την ονομασία αυτή το Χαραμπούλι λόγω του μικρού στομίου, όπως αποδείχτηκε από την σπηλαιολογική έρευνά μας.

"Χαραμπούλι" Γαρδενίτσας

Τοποθετώντας τα σπηλαιολογικά σχοινιά εισήλθαμε σε μικρό πατάρι κατεβαίνοντας τα πρώτα 5μετρα με κλίση 30% όπου υπάρχει βάραθρο με στόμιο 8χ12 μέτρα .Στο πλευρικό τοίχωμά του κρέμονται καφετιές «μέδουσες» σταλακτιτικού υλικού. Μετά τα 55 μέτρα καθόδου το βάραθρο στενεύει απότομα σε κύκλο διαμέτρου 5 μέτρων.

"Χαραμπούλι" Γαρδενίτσας

Προχωρώντας με 35% κλίση φτάσαμε σε δυο κολόνες που θυμίζουν «πόρτα» ύψους 3 μέτρων. Εκεί υπάρχει πανέμορφη λευκή αίθουσα30χ20μ με 5-7 ύψος οροφής και πλήθος από σταλακτίτες και μικρές κολόνες. Στο τέλος πίσω από σταλακτίτες σε στενό σημείο βάλαμε ερωτηματικό για περισσότερη συνέχεια καθώς δε μπορέσαμε πλέον να προχωρήσουμε .

"Χαραμπούλι" Γαρδενίτσας

Προχωρώντας με 35% κλίση φτάσαμε σε δυο κολόνες που θυμίζουν «πόρτα» ύψους 3 μέτρων

Χαραμπούλι Γαρδενίτσας

Σπηλαιοκαταφύγι Δρύαλου

Σπηλαιοκαταφύγι Δρύαλου . Βρίσκεται σε μικρή απόσταση βόρεια από το εγκαταλειμμένο σχολείο του Δρύαλου σε ελαιόκτημα με πεζούλες

Σπηλαιοκαταφύγι Δρύαλου. Η είσοδος (2,5Χ1,5) είναι στο έδαφος που κλίνει σαν χοάνη σε μικρό στόμιο.

Σπηλαιοκαταφύγι Δρύαλου. Ξένοι σπηλαιολόγοι κατέβηκαν στη μεγάλη αίθουσα του καταφυγίου και συνέχισαν με κάθοδο στο βάραθρο του.

Σπήλαιο Βλυχάδα Διρού Μάνης.

To σπήλαιο Βλυχάδα Διρού Μάνης.
Ένα από τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο βρίσκεται στα δυτικά παράλια της Λακωνικής Χερσονήσου, στον όρμο Διρού. Κάτω από το λιτό τοπίο της Μάνης η φύση με ασύγκριτη τέχνη και υπομονή σμίλεψε ένα θαύμα πέρα από κάθε φαντασία.
Κατάλευκοι σταλακτίτες και σταλαγμίτες, εντυπωσιακές κουρτίνες και αστραφτεροί κρύσταλλοι στολίζουν κάθε γωνιά του, δημιουργώντας ένα απαράμιλλο θέαμα που κόβει την ανάσα.
Η ύπαρξη του είναι γνωστή από τους ντόπιους από το 1900 περίπου. Κανείς όμως δεν υποψιαζόταν το θαύμα που έκρυβε στο εσωτερικό του μέχρι το 1949, όταν οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας Γιάννης και Άννα Πετροχείλου, άρχισαν να το εξερευνούν συστηματικά.
Έως και το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1600 μέτρα ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 14 χιλιόμετρα! Το 1970 έγινε η πρώτη υποβρύχια εξερεύνηση.
Συνεχίζεται έως σήμερα τόσο πάνω όσο κάτω από νερό με σπηλαιοκαταδύσεις. Μέσα στο σπηλαίο έχουν βρεθεί απολιθωμένα οστά πάνθηρα ,ύαινας, λιονταριού, ελαφιού, κουναβιού, και το μεγαλύτερο κοίτασμα ιπποπόταμων στην Ευρώπη.
Κοντά στην είσοδο του έχουν βρεθεί κεραμικά που υποδηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία. Η τουριστική διαδρομή έχει συνολικό μήκος 1500 μέτρα από τα οποία τα πρώτα 1200 είναι λιμναία και η περιήγηση τους με βάρκα διαρκεί περίπου 25 λεπτά.
Το σπηλαίο είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες από τις 08:30 έως τις 15:00 από τον Οκτώβριο έως τον Μάιο και έως τις 17:30 από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2733052222-3

ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΛΕΠΟΤΡΥΠΑ ΔΙΡΟΥ

Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού

Αλεπότρυπα: Ένα από τα περίφημα σπήλαια του Δυρού, 82χλμ. ΝΔ του Γυθείου. Προϊστορικό σπήλαιο με συνολικό μήκος στοών 600μ., πλάτους 100μ. και ύψους 30μ. Τα τελευταία 40μ. καλύπτονται από λίμνη πλάτους 25 μ. και βάθους 5-9 μ. Στολίζεται με σταλαχτίτες και σταλαγμίτες και το εσωτερικό του διαρρυθμίζεται με στοές.

Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού

Οι στοές οδηγούν στις αίθουσες: Θάλαμος της Ελιάς, Κρυστάλλινη βροχή, Θάλαμος των βράχων, Τόπος Λατρείας, Βασιλικός εξώστης, Μεγάλη Σάλα, Μεγάλη Λίμνη, Κρυφός διάδρομος, Λαξευτή σκάλα και Διάθλαση

Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού

Πόλος έλξης για την εγκατάσταση του ανθρώπου στο σπήλαιο, ήταν το άφθονο πόσιμο νερό της λίμνης που υπάρχει στο εσωτερικό του. Μία ομάδα νεολιθικών ναυτικών που παρέπλεαν τον κόλπο του Δυρού στο ταξίδι τους για τη Μήλο, προκειμένου να εφοδιαστούν οψιδιανό, το πολύτιμο αυτό σκληρό ηφαιστειογενές υλικό, κατάλληλο για την κατασκευή εργαλείων και όπλων, φαίνεται ότι προσάραξαν εδώ, εντόπισαν το νερό και εγκαταστάθηκαν στο σπήλαιο και στην περιοχή.

Η νεολιθική κοινότητα στο Δυρό αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της Νεότερης και Τελικής Nεολιθικής περιόδου (4.800-3.200 π.Χ.).

Η ζωή της κοινότητας διακόπηκε απότομα από ισχυρό σεισμό, που είχε αποτέλεσμα να φράξει η είσοδος του σπηλαίου. Οι εγκλωβισμένοι στο σπήλαιο πέθαναν από την πείνα, ενώ όσοι βρέθηκαν στο ύπαιθρο εγκατέλειψαν την περιοχή γιατί στερήθηκαν το πόσιμο νερό.

Mani.org

Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού

Ανακαλύφτηκε τυχαία το 1958, από το κ. Αποστόλη Λαμπρινάκο, ο οποίος κατά τη διάρκεια κυνηγιού, είδε το σκύλο του να ακολουθεί μια αλεπού που χάθηκε σε μια τρύπα. Ο σκύλος εμφανίστηκε αργότερα βρεγμένος και αυτό ήταν η αιτία της ανακάλυψης του σπηλαίου.

Οι έρευνες από το 1958 των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου και της Σπηλαιολογικής Εταιρείας, έφερε στο φως εργαλεία λίθινα και οστέινα του προϊστορικού ανθρώπου, όπλα, αγγεία και ανθρώπινους σκελετούς, δόντια κεράτων, ζώων, κοσμήματα κ.ά. Οι έρευνες συνεχίστηκαν το 1970, από τον έφορο κ. Γ. Παπαθανασόπουλο.

Ο σκελετός της ενταφιασμένης νεαρής

Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού

Το σπήλαιο Αλεπότρυπα βρίσκεται στον κόλπο του Διρού, 220 μ. ανατολικά του σπηλαίου ''Γλυφάδα'' και περίπου 20 μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.

Εντοπίστηκε τυχαία από το ζεύγος Πετροχείλου το 1958 και είναι από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα σπήλαια του Διρού αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Μάνης.

Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού

Είναι μεγάλο επίμηκες σπήλαιο με ευρύχωρες αίθουσες και πολυδαίδαλους διαδρόμους, συνολικού μήκους 280 μ. Στο βάθος της μεγαλύτερης αίθουσας, βρίσκεται λίμνη με καθαρό πόσιμο νερό. Η ανασκαφική έρευνα στο σπήλαιο άρχισε το 1970 από τον Γ. Παπαθανασόπουλο και έφερε στο φως ευρήματα που πιστοποιούν τη χρήση του σπηλαίου από τον άνθρωπο κατά τη Νεώτερη και Τελική Νεολιθική Εποχή (έως το 3000 π.Χ., περίπου).

Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού ευρηματα

ΣΠΗΛΑΙΟ ΒΛΥΧΑΔΑ ΔΙΡΟΥ

Το τρίτο σπήλαιο της περιοχής Διρού, είναι το μοναδικό επισκέψιμο και το μεγαλύτερο γνωστό της χώρας, μήκους σχεδόν 3,5 χλμ. Βρίσκεται δυτικά της Αλεπότρυπας και είναι το γραφικότερο και καλύτερο λιμναίο σπήλαιο του κόσμου.

Για το θαυμάσιο διάκοσμό του, που είναι πλουσιότατος και πολύχρωμος το σπήλαιο κατέλαβε τη πρώτη θέση ανάμεσα στα τρία ωραιότερα λιμναία σπήλαια του κόσμου, τα άλλα δύο είναι το Παντιράκ της Νότιας Γαλλίας και η Ζάϊτα της Βηρυτού.

Ανακαλύφθηκε από τον κ. Πέτρο Αραπάκη, ο οποίος εξερεύνησε το πρώτο τμήμα του σπηλαίου, αλλά η συστηματική εξερεύνηση άρχισε το 1949 από το ζεύγος Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου.

Μέχρι τώρα εξερευνήθηκε έκταση άνω των 10.000 τ.μ. και στολίζεται από σταλαχτίτες και σταλαγμίτες, οι οποίοι σχηματίζουν επιβλητικές κολόνες και περιλαμβάνει πλήθος από στοές και θαλάμους.

Στο πυθμένα του σπηλαίου ρέουν τα νερά του υπόγειου ποταμού Γλυφάδα, στον οποίο οφείλεται ο σχηματισμός τού σπηλαίου, ο οποίος σε μερικά σημεία φαρδαίνει και γίνεται λίμνη.

Αν και η κοίτη του τώρα έχει αλλάξει ολόγυρα υπάρχει πάντοτε ο θαυμάσιος διάκοσμος από τους πολύχρωμους σταλακτίτες, σταλαγμίτες και κολόνες. Η κοίτη του, από ασβεστόλιθο που έχει μεταμορφωθεί σε μάρμαρο, διανοίγεται σε δυο κεντρικούς παράλληλους διαδρόμους με πολλές διακλαδώσεις.

Για την εύκολη περιήγησή του, ανοίχτηκε τεχνητή είσοδος πλάτους 100 μ. αριστερά της φυσικής, και σε μήκος 1.000 μ. από την είσοδό του συνδέθηκαν με τεχνητή σήραγγα οι δύο παράλληλοι διάδρομοι, ώστε η τουριστική διαδρομή να διαγράφει κύκλο.

Το μήκος των διαδρόμων του σπηλαίου που είναι τουριστικά αξιοποιήσιμο, ως σήμερα, φτάνει τα 3.100 μ. από τα οποία μόνο 300μ. είναι ξηρά. Στη συμβολή του υγρού και του ξηρού τμήματος, στο βυθό, βρέθηκαν οστά προβοδιού και προϊπποποτάμου.
Σταγόνα – σταγόνα από ανθρακικό ασβέστιο, σύμφωνα με το φυσικό νόμο, δημιουργήθηκαν σταλακτίτες και σταλαγμίτες κατάλευκοι, ροζ, χνουδωτοί, κόκκινοι, κολώνες γκρίζες ή λευκές, συνθέτοντας το καταπληκτικό διάκοσμο του σπηλαίου.

Η διαδρομή μέσα στο παραμυθένιο αυτό κόσμο κρατάει περίπου τρία τέταρτα και απολαμβάνουμε τη Πρώτη Σάλα με το μανδύα του Ποσειδώνα, τη Νεκρή Πολιτεία, το Σταυροδρόμι με τις Νηρηίδες και το λευκό αρκουδάκι, τη Λίμνη των Ωκεανίδων με το πέτρινο δάσος και τον υπέροχο σταλαγμίτη της μικρής θημωνιάς.
Ακολουθούν κομψοτεχνήματα μοναδικής ομορφιάς όπως ο Επισκοπικός θρόνος, το πέλμα του Ποσειδώνα, ο πέτρινος κρίνος και μια εκκλησιαστική διάβαση με το πολυέλαιο και τον άμβωνα, η σάλα του Δυρού με τις αρχαίες Ελληνικές χλαμύδες, τα Ροζ και Λευκά διαμερίσματα με την άρπα, το βασιλικό εξώστη, τη πύλη και τη κρεμασμένη αλεπού και στο τέλος της δεξιάς διαδρομής το παρεκκλήσι.

Στη συνέχεια ένα τεχνητό πέρασμα προς αριστερά μας οδηγεί στη Θάλασσα των Ναυαγίων, με το βουλιαγμένο καράβι, συνεχίζουμε στη σάλα Χρυσή βροχή, στη Σοκολατένια Σάλα, στη Κόκκινη Σάλα, ενώ μέσω ενός καναλιού αντικρίζουμε το Πύργο της Πίζας και απέναντί του τη Φάτνη του Χριστού.

Άναυδοι οδηγούμεθα στη σάλα Μεγάλος Ωκεανός, μήκους 160μ. και ύψους 30μ., με το μεγάλο δίσκο και τα αναρίθμητα κρόσσια και την Ονειρεμένη Λίμνη, στην οποία βρίσκεται η εκβολή του ποταμού προς τη θάλασσα, ενώ στο πλαϊνό τμήμα ξεπροβάλλει η Γοτθική Σάλα και ολοκληρώνεται η λιμναία διαδρομή.

Στο χερσαίο τμήμα που ακολουθεί, βαδίζουμε σε μονοπάτι ανάμεσα στ διάκοσμο και παρατηρούμε το Μνημείο του Αγνώστου Ναύτη, τα ανάκτορα του Πλούτωνα, το Πέτρινο Δάσος και τα Νούφαρα.

Έχει 18° θερμοκρασία χειμώνα – καλοκαίρι, με δάπεδο ελάχιστα ψηλότερα από τη στάθμη της θάλασσας και το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς του σκεπάζεται από νερό, πού διευκολύνει την επίσκεψη με βάρκες.

Το μέγιστο βάθος των νερών του είναι 15,5 μ. και η θερμοκρασία τους 12° . Η σκληρότητά τους είναι στην επιφάνεια 90° , στο μέσο 180° και στο βυθό 290° .

Κάτω από την είσοδο του σπηλαίου είναι ο όρμος Διρού με τις κάτασπρες κροκάλες και τα κρυστάλλινα νερά.
mani.org

ΣΠΗΛΑΙΟ ΒΛΥΧΑΔΑ ΔΙΡΟΥ

ΣΠΗΛΑΙΟ ΒΛΥΧΑΔΑ ΔΙΡΟΥ

ΣΠΗΛΑΙΟ ΒΛΥΧΑΔΑ ΔΙΡΟΥ

ΘΑΛΑΜΕΣ - ΠΡΟΠΑΝΤΗ

Ενα καταπληκτικό υπόγειο παλάτι, η "Πρόπαντη" στις Θαλάμες. Μετά από κατέβασμα 55 μέτρων σε υποδέχεται μία μεγαλειώδης αίθουσα εκτασης περίπου 2000 μέτρων.
http://spilaiologia.blogspot.gr/2010/03/2732010.html

ΘΑΛΑΜΕΣ, "Πρόπαντη"

Σπήλαιο Καταφύγι Σελήνιτσας

Σπήλαιο «Καταφύγιο», Άγιος Νικόλαο
Κοντά στον Αγ. Νικόλαο στον δρόμο προς Τραχήλα βρίσκεται το σπήλαιο Καταφύγι. Στη περιοχή του Δημοτικού Διαμερίσματος του Αγίου Νικολάου, του Δήμου Δυτικής Μάνης, στο δρόμο προς τη Τραχήλα, 3.5 χλμ. δυτικά βρίσκεται το όμορφο σπήλαιο «Καταφύγιο» (Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας), που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας, σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών που το έχουν επισκεφθεί.
Στο παρελθόν ένας υπόγειος ποταμός περνούσε απ' αυτό, διανοίγοντας ένα πολυδαίδαλο σύστημα καναλιών μέσα σε μάρμαρο. Η βέβαιη έκταση των στοών του είναι 900 μ. περίπου, το ολικό μήκος του όμως υπολογίζεται σε 1.600μ. Ένα μεγάλο τμήμα του εξερευνήθηκε από το κ. Γιάννη Πετρόχειλο και το Σουηδό βιοσπηλαιολόγο κ. Lindberg το 1953, ενώ οι έρευνες συνεχίσθηκαν από το κ .Ι. Ιωάννου.
Τα όστρακα και Οστά που βρέθηκαν μαρτυρούν ότι χρησιμοποιήθηκε για τόπος κατοικίας και λατρείας. Η εντυπωσιακή είσοδος με τις μεγάλες μαρμάρινες πλάκες κάποτε αποτελούσε την εκβολή ποταμού ο οποίος περνούσε μέσα από αυτό διανοίγοντας μέσα σε μάρμαρο στοές και κανάλια. Όσο προχωράμε στο εσωτερικό απολαμβάνουμε μεγαλοπρεπή στολισμό με ωραιότατα συμπλέγματα σε οροφή, δάπεδο και τοίχο.

Σπήλαιο «Καταφύγιο», Άγιος Νικόλαος
Καταφύγι Σελίνιτσας
Κοντά στον Αγ. Νικόλαο στον δρόμο προς Τραχήλα βρίσκεται το σπήλαιο Καταφύγι. Στη περιοχή του Δημοτικού Διαμερίσματος του Αγίου Νικολάου, του Δήμου Δυτικής Μάνης, στο δρόμο προς τη Τραχήλα, 3.5 χλμ. δυτικά βρίσκεται το όμορφο σπήλαιο «Καταφύγιο» (Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας), που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας, σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών που το έχουν επισκεφθεί.
Στο παρελθόν ένας υπόγειος ποταμός περνούσε απ' αυτό, διανοίγοντας ένα πολυδαίδαλο σύστημα καναλιών μέσα σε μάρμαρο. Η βέβαιη έκταση των στοών του είναι 900 μ. περίπου, το ολικό μήκος του όμως υπολογίζεται σε 1.600μ. Ένα μεγάλο τμήμα του εξερευνήθηκε από το κ. Γιάννη Πετρόχειλο και το Σουηδό βιοσπηλαιολόγο κ. Lindberg το 1953, ενώ οι έρευνες συνεχίσθηκαν από το κ .Ι. Ιωάννου.
Τα όστρακα και Οστά που βρέθηκαν μαρτυρούν ότι χρησιμοποιήθηκε για τόπος κατοικίας και λατρείας. Η εντυπωσιακή είσοδος με τις μεγάλες μαρμάρινες πλάκες κάποτε αποτελούσε την εκβολή ποταμού ο οποίος περνούσε μέσα από αυτό διανοίγοντας μέσα σε μάρμαρο στοές και κανάλια. Όσο προχωράμε στο εσωτερικό απολαμβάνουμε μεγαλοπρεπή στολισμό με ωραιότατα συμπλέγματα σε οροφή, δάπεδο και τοίχο.

. Το σπήλαιο βρίσκεται στον Ν. Μεσσηνίας κοντά στον Αγ. Νικόλαο στον δρόμο προς Τραχήλα μετά την Καρδαμύλη και τη διάσημη παραλία Στούπα (http://www.sportsmag.gr/action-spots/spilaio-katafuggi-selinitsa) Το σπήλαιο είναι κοίτη παλαιού υπόγειου ποταμού και έχει δημιουργήσει ένα πολυδαίδαλο σύστημα καναλιών και στοών, και θεωρείται ως η παλαιά κοίτη του σημερινού υπόγειου ποταμού που εκβάλλει στη θάλασσα σε απόσταση 200 μέτρων απο τη σπήλαιο, η οποία ονομάζεται Δράκος.

Η είσοδος με τις μεγάλες μαρμάρινες πλάκες, εντυπωσιακότατη. Επειδή η είσοδος του σπηλαίου υπήρξε η έξοδος του παλαιού ποταμού, έχει δημιουργήθει ενα τεράστιο μαρμάρινο «αμφιθέατρο». Στο συγκεκριμένο σημείο έχει δημιουργηθεί φυσική παραλία με λείους βράχους στους οποίους μπορεί άνετα κάποιος να ξαπλώσει πάνω (στο οποίο και επιδοθήκαμε μετά την βουτιά όταν βγήκαμε από το σπήλαιο). Κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας υπάρχει υποθαλάσσιο σπήλαιο ιδανικό για σπηλαιοκατάδυση.

Το μήκος του υπολογίζεται γύρω στα 2.000 μέτρα και θεωρείται ως ενα απο τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα, ενω ακόμα δεν έχει εξερευνηθεί πλήρως (μια μικρή ομάδα του ΣΠΕΛΕΟ χαρτογραφούσαν ένα κομμάτι του). Μεγάλο τμήμα του σπηλαίου εξερευνήθηκε το 1953 απο το Γιάννη Πετροχείλου και το Σουηδό σπηλαιολόγο K. Lindberg. Αργότερα συνεχίστηκε η εξερεύνηση το 1972 απο το σπηλαιολόγο Ιωάννη Ιωάννου οπου το χαρακτηρίζει ως "μνημείο της φύσης, και απο τα πιο σημαντικά σπήλαια που διαθέτει η χώρα μας"

Η πορεία μέσα στο σπήλαιο είναι ευκόλη και σηματοδοτημένη με φανερά βέλη. Αν κάποιος δεν ακολουθήσει τα βέλη ή απλά θα κάνει κύκλους ή θα ρισκάρει περνώντας πάνω από πονηρά για την ασφαλεία φυσικά πηγάδια. Φυσικά και χαθήκαμε αλλά μόλις αντιληφθήκαμε τον πιθανό κίνδυνο των διαδρομών οπισθοχωρούσαμε, καθώς οι εμπορικές διαδρομές δεν πρέπει να έχουν κανένα κίνδυνο για τον επισκέπτη.

Φοβερός διακόσμος ο οποίος γίνεται καλύτερος βαθύτερα και από πλευράς φυσικής συντήρησης αλλά και ανθρώπινης καταστροφής. Αίθουσες «διαμάντια» όπως χαρακτηρίζονται επειδή λαμπυρίζουν από τις αντανακλάσεις, δίνουν μια μαγική αίσθηση, και «εμπορικές» διαδρομές όλων των ειδών (διαγώνιες, σκυφτές, τσουλήθρίτσες, γεφυρούλες με σχοινάκι, κλπ) κάνουν την πορεία στο σπήλαιο αρκετά παιχνιδιάρικη (δικαίως απέκτησε το ονομά του).

Σπήλαιο Καταφύγι Σελήνιτσας

Σπήλαιο Βατσινίδη στη Δυτ. Μάνη

Ενάλιο σπήλαιο «Καταφύγιο του Βατσινίδη», Προάστιο
Στη περιοχή του Προαστίου, μετά τη Καρδαμύλη, βρίσκεται το εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς ενάλιο σπήλαιο «Καταφύγιο του Βατσινίδη» ή «Βοτσινίδη». Είναι στο χαμηλότερο σημείο μιας δολίνης (βύθισμα), στη τοποθεσία Λάζος και 25μ. δεξιότερα του δρόμου, με δύο εισόδους προστατευμένες από λιθότοιχους, για την προστασία των γύρω κατοίκων που κατέφευγαν σε αυτό.
Έχει δυο κύριους τεράστιους θαλάμους με μεγάλες λίμνες από θαλασσινά νερά, που συνδέονται μεταξύ τους με διάδρομο και άλλες μικρότερες αίθουσας με λιμνούλες.
Στις λίμνες παρατηρήθηκαν επιπεδωμένες επιφάνειες σαν αποβάθρες και τοίχοι από ξερολιθιά, σκεπασμένες από σταλακτιτικό διάκοσμο που μαρτυρούν την παλαιότατη εγκατάσταση ανθρώπων. Λεπτομερής εξερεύνηση έγινε από το κ. Ι. Ιωάννου και η έκτασή του καλύπτει 2.400μ2 από τα οποία τα 1.100 τ.μ. καλύπτονται από θαλασσινά νερά.
Ο «Πρώτος Θάλαμος» έχει διαστάσεις 31Χ66, καλύπτεται από λίμνη (16Χ52), ενώ ένας φεγγίτης στο αριστερό άκρο της οροφής επιτρέπει την είσοδο των ακτίνων του ήλιου, οι οποίες αντανακλούν στα νερά και μετατρέπουν το περιβάλλον σε ξωτικό παλάτι.
Ακολουθεί λιμναίος διάδρομος και ανηφορικό έδαφος που μας μεταφέρει στο «Δεύτερο Θάλαμο» διαστάσεων 36Χ55 που τον καλύπτουν δυο λίμνες και εντυπωσιακός σταλακτιτικός διάκοσμος, που καθρεφτίζεται στα ακύμαντα νερά των λιμνών. Τα σταλαγμιτικά συγκροτήματα που αναπτύχθηκαν πάνω σε ογκόλιθους πλαισιώνουν το παραμυθένιο τοπίο.

Ενάλιο σπήλαιο «Καταφύγιο του Βατσινίδη», Προάστιο
Στη περιοχή του Προαστίου, μετά τη Καρδαμύλη, βρίσκεται το εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς ενάλιο σπήλαιο «Καταφύγιο του Βατσινίδη» ή «Βοτσινίδη». Είναι στο χαμηλότερο σημείο μιας δολίνης (βύθισμα), στη τοποθεσία Λάζος και 25μ. δεξιότερα του δρόμου, με δύο εισόδους προστατευμένες από λιθότοιχους, για την προστασία των γύρω κατοίκων που κατέφευγαν σε αυτό.
Έχει δυο κύριους τεράστιους θαλάμους με μεγάλες λίμνες από θαλασσινά νερά, που συνδέονται μεταξύ τους με διάδρομο και άλλες μικρότερες αίθουσας με λιμνούλες.
Στις λίμνες παρατηρήθηκαν επιπεδωμένες επιφάνειες σαν αποβάθρες και τοίχοι από ξερολιθιά, σκεπασμένες από σταλακτιτικό διάκοσμο που μαρτυρούν την παλαιότατη εγκατάσταση ανθρώπων. Λεπτομερής εξερεύνηση έγινε από το κ. Ι. Ιωάννου και η έκτασή του καλύπτει 2.400μ2 από τα οποία τα 1.100 τ.μ. καλύπτονται από θαλασσινά νερά.
Ο «Πρώτος Θάλαμος» έχει διαστάσεις 31Χ66, καλύπτεται από λίμνη (16Χ52), ενώ ένας φεγγίτης στο αριστερό άκρο της οροφής επιτρέπει την είσοδο των ακτίνων του ήλιου, οι οποίες αντανακλούν στα νερά και μετατρέπουν το περιβάλλον σε ξωτικό παλάτι.
Ακολουθεί λιμναίος διάδρομος και ανηφορικό έδαφος που μας μεταφέρει στο «Δεύτερο Θάλαμο» διαστάσεων 36Χ55 που τον καλύπτουν δυο λίμνες και εντυπωσιακός σταλακτιτικός διάκοσμος, που καθρεφτίζεται στα ακύμαντα νερά των λιμνών. Τα σταλαγμιτικά συγκροτήματα που αναπτύχθηκαν πάνω σε ογκόλιθους πλαισιώνουν το παραμυθένιο τοπίο.

Ανάμεσα στο χωριό Στούπα και Καρδαμύλη, στην περιοχή του Ν.Προαστίου βρίσκεται το σπήλαιο Βατσινίδη.
http://olameliladistimani.blogspot.gr/2014/08/blog-post_17.htm

Με κατεύθυνση από Στούπα προς Καρδαμύλη πάνω στο κεντρικό παραλιακό δρόμο και αφού περάσουμε το μεγάλο γεφύρι στην παραλία του Φονέα, περνάμε ένα μικρότερο γεφυράκι (σε απόσταση 100-200 μ.) και σταματάμε αμέσως μετά σε ένα μικρό πλάτωμα που υπάρχει στην αριστερή πλευρά του δρόμου από την πλευρά της θάλασσας, με προσοχή.

Βρισκόμαστε σχεδόν πάνω από το σπήλαιο.
Απαραίτητο είναι να έχουμε μαζί μας φακό και σταθερά παπούτσια.
Αν η εποχή το επιτρέπει, καλό επίσης είναι να έχουμε μαγιό και πετσέτα μπάνιου...
Από το πλάτωμα που θα έχουμε παρκάρει, θα πάρουμε το μονοπατάκι που κατεβαίνει παράλληλα με το γεφυράκι προς τα κάτω με κατεύθυνση προς την θάλασσα.

Σπήλαιο Βατσινίδη στη Δυτ. Μάνη

Σπήλαιο Καταφύγι Τραχήλας

Σπήλαιο «Καταφύγιο», Τραχήλα
Στην περιοχή της Τραχήλας, βρίσκεται άλλο ένα σπήλαιο της Μάνης, το «τριώροφο» της Τραχήλας. Μετά το χωριό ο δρόμος οδηγεί σε αδιέξοδο και εκεί αφήνουμε το αυτοκίνητο. Στο σπήλαιο φτάνουμε μετά από πορεία 1 ώρας, περίπου, διασχίζοντας δύσκολο μονοπάτι κατά μήκος της ακτογραμμής.
Η εντυπωσιακή είσοδός του είναι προφυλαγμένη από τοίχο με μικρό άνοιγμα που φωτίζει το χώρο, όπου οι κάτοικοι είχαν εγκαταστήσει φούρνο. Η χρήση δείχνει ότι είχε χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο από τους κατοίκους της περιοχής, την εποχή των εχθρικών επιδρομών.
Είναι επίπεδο σπήλαιο και οι αίθουσές του έχουν μεγαλόπρεπο διάκοσμο με τεράστιες κολόνες, σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Έχει πλούσια σπηλαιολογική πανίδα (χειρόπτερα, δολιχόποδα) και ίχνη παλιότερης και μεσαιωνικής κατοίκησης
Υπάρχουν κατά τόπους συλλογές νερού, ενώ έχουν βρεθεί και αντικείμενα νεώτερων χρόνων. Στον τελευταίο όροφο φωλιάζουν εκατοντάδες νυκτερίδες, οι οποίες εισέρχονται από δεύτερο εξωτερικό άνοιγμα που βρίσκεται ψηλότερα από την είσοδο του σπηλαίου.

Σπήλαιο Καταφύγι Τραχήλας

Σπήλαιο Καταφύγι Τραχήλας Ν. Μεσσηνίας

Σπήλαιο Καταφύγι Τραχήλας

Σπήλαιο Καταφύγι Σελήνιτσας

Σπήλαιο Καταφύγι Τραχήλας

Παραθαλάσσιο σπήλαιο πλησίον σπηλαίου Τραχήλας (Κουτιφαρίσιο ή Αγίου Νικώνα)

Θέα από το δρόμο προς το λιμάνι Χοτάσιας

ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ

Σπήλαιο Λυκούργου, Δολοί
Βρίσκεται στην περιοχή των Δολών, πάνω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Το όνομά του δόθηκε προς τιμήν του Λυκούργου Γαϊτανάρου, ιδιοκτήτη του κτήματος στο οποίο υπάρχει το σπήλαιο. Σε μικρή απόσταση από το δρόμο βρίσκεται η κάθετη είσοδος του σπηλαίου, κάτι που απαιτεί χρήση σχοινιών και κατά συνέπεια εξειδικευμένες σπηλαιολογικές γνώσεις και κατάλληλο εξοπλισμό. Οι διάδρομοί του υπερβαίνουν τα 300μ., ενώ η έκταση που καλύπτει είναι 1000μ2.
Το σπήλαιο διανοίγεται σε τρεις ορόφους-επίπεδα, στολισμένους με πολύχρωμα εντυπωσιακά λιθωματικά συγκροτήματα και λεπτότατα στολίδια ανώμαλης ανάπτυξης. Από τις οροφές κρέμονται σταλακτίτες, ενώ η σταγονοροή τους έχει δημιουργήσει δάσος από συμπλέγματα και κολόνες. Εκπληκτικός είναι και ο μικροδιάκοσμος του σπηλαίου με τους περίφημους «ελικτίτες» – διαφανείς σταλακτίτες μινιατούρες- που αψηφούν τους νόμους της βαρύτητας και ελίσσονται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Πηγές: www.magicmessinia.gr, http://www.sotirianika.tk/, www.mani.org.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου